आदर

लोक आपल्याला केवळ दोन कारणांसाठी

आदर , मानसन्मान देतात...

एकतर आपल्याकडे पैसा , सत्ता,  ताकद असेल तर..

अथवा....

आपल्याकडे इतरांना मनापासून मदत करण्याची प्रवृत्ती असेल तर...

पहिल्या प्रकारचा आदर हा तात्पुरत्या स्वरूपाचा असतो...

परंतु , दुसर्‍या प्रकारातील आदर हा कायमस्वरूपीचा आणि चिरकाल टिकून राहणारा असतो...

✒ K. Satish

आनंदाच्या वाटेने

आयुष्यात अनेकदा असे प्रसंग येतात की, त्यामुळे आपला मानसिक त्रास वाढून चेहर्‍यावरील हास्य हरवून जाते.
परंतु ,
अशा प्रसंगांचा सामना हसमुखाने व शांतचित्ताने केल्यास त्यातून योग्य तो मार्ग अवश्य सापडतो...

म्हणून नेहमी हसत रहा...आनंदी रहा.

✒ K. Satish

अहंकार आणि हट्टीपणा

   अहंकार आणि हट्टीपणा सद्सद्विवेक बुद्धीला मारून टाकतात. आणि मग मनुष्याची वाटचाल अधोगतीकडे होण्यास सुरुवात होते. अशावेळी मनुष्य आपल्या वागण्याने आपले हित जोपासणार्‍या व्यक्तींना सुद्धा किंमत देणे बंद करतो, किंबहुना त्यांचा अपमान करणेही सोडत नाही.

   आणि मग मोठ्या नशीबाने त्याच्या आयुष्यात आलेली ही बोटावर मोजण्याइतकी चांगली माणसेही अगदी नाईलाजाने त्याच्या आयुष्यातून दूर निघून जातात.
   मग कधीतरी जीवनातील एखाद्या कठीण समयी त्याला ह्या व्यक्तींची प्रकर्षाने उणीव भासते. त्यावेळी मात्र त्याच्या हाती हळहळ आणि पश्चात्ताप करण्याशिवाय काहीच उरत नाही.
   म्हणूनच आपल्यातील अहंकार आणि हट्टीपणाला वेळीच आवर घालायला शिकले पाहिजे, नाहीतर या सुंदर जगामध्ये अगदी नशीबाने तुमच्या आयुष्यात आलेल्या थोड्या थोडक्या चांगल्या माणसांनाही तुम्ही गमावून बसाल.
   आणि मग ह्या स्वार्थाने भरलेल्या दुनियेत अनेक अडचणींना सामोरे जाताना व्यथित होऊन तुमचे आयुष्य कधी संपून जाईल हे तुम्हाला कळणार देखील नाही...

✒ K. Satish

खरा अपराध

आयुष्याच्या वाटेवर मार्गक्रमण करीत असताना रस्ता चुकणे हा अपराध नव्हे. 

परंतु ,

चूक कळल्यानंतरही योग्य मार्गाची निवड न करता चुकीच्या वाटेवर जाऊन मध्येच थांबणे हा नक्कीच अपराध आहे.

✒ K.Satish

स्वअधःपतन

दुसर्‍याची पाहूनी अधोगती

सुखावतो जो मनोमनी,

स्वतःच्याच अधोगतीची तो

सुरूवात करतो त्याचक्षणी

✒ K.Satish

अंदरूनी दुश्मन

दुश्मनो मे इतना दम नही

के हमे बदनाम कर दे ।

हमारा सुख चैन छिन के

हमे परेशान कर दे ।

पर कमबख्त

अपनों ने दो पल में ही वो कसर पूरी कर दी।

✒ K. Satish

एक सामाजिक कटुसत्य

     एक गहण सामाजिक प्रश्न..... खरंच मातापित्यांनी मुलांना जन्म देणे हे त्या मुलांवर उपकार असतात का ?, त्यांना या जगात आणून त्यांनी या मुलांवर मोठी मेहेरबानी केलेली असते का ?

     हा प्रश्न पडण्याचे कारण की, समाजात सर्व स्तरावर मुलांना या गोष्टीची सतत जाणीव करून दिली जाते की, तुझ्या आई वडीलांमुळेच तू हे जग पाहू शकलास आणि ते अजिबात खोटे नाही. निश्चितच त्यांच्या आईवडिलांचे मिलन झालेच नसते तर ही मुले जन्माला खरोखरच आली नसती.

   परंतु, मुद्दा हा उरतो की, या मुलांवर उपकार करण्यासाठीच सर्व आई वडीलांनी मुलांना जन्म दिलेला असतो का ?....की, आपल्याला मुलाचे सुख लाभावे, समाजात आपल्याला मूल झाले याचा आनंदोत्सव साजरा करता यावा, ' मूल होत नाही ' अशा समाजातील टोचून बोलणाऱ्या टोमण्यांपासून आपला बचाव व्हावा व सामाजिक स्वास्थ्याच्या हेतूने लग्नबंधनात अडकून आपल्या शारिरीक गरजा भागाव्यात या सर्व गोष्टी त्यामागे नाहीत का ?

     माणसाने स्वतःच्या आनंदासाठी मूल जन्माला घातल्यानंतर त्याच्यावर उपकाराची भाषा करून त्याला या गोष्टीची जाणीव करून देण्याची पद्धत मोडीत निघायला हवी. सर्व सजीवांची उत्पत्ती हे निसर्गचक्र आहे. आपण फक्त निमित्तमात्र असतो. त्यामुळे सर्व मातापित्यांनी आपल्या मुलांवर फक्त जन्म दिला म्हणून अधिकारवाणीने हक्क गाजवून त्यांना चुकीच्या गोष्टीदेखील करायला भाग पाडणे अथवा त्यांच्यावर अत्याचार करणे हे या निसर्गचक्राचा गैरवापर केल्यासारखेच आहे.

     त्यामुळे प्रत्येक मातापित्याने आपल्या मुलांना फक्त जन्म दिला म्हणून अधिकार गाजवणे बंद केले पाहिजे व समाजानेही या विधानाचा ऊहापोह करून मुलांना फक्त ज्ञानाचे डोस पाजून कात्रीत पकडण्याऐवजी या मुलांना जीव लावावा, त्यांना माता पिता या नात्याने तुमचे प्रेम द्यावे, आपुलकी आणि जिव्हाळ्याचे संबंध प्रस्थापित करावेत आणि फक्त जन्म दिला म्हणून नाही तर तुमच्या सुस्वभावाने, चांगल्या वर्तणुकीने, मायेने त्यांची मने जिंकावीत...

माता, पिता हे बनणे सोपे
संदेश सार्‍यांना कळवावा,
या नात्याचा सन्मान आपल्या
आचरणातून मिळवावा...

✒ K.Satish